สมุทยสัจจมูล

สมุทยสัจจมูละ มัคคสัจจมูลี :-

[1011] สมุทยสัจจะไม่ใช่กำลังเกิดแก่บุคคลใด, มัคคสัจจะ
ก็ไม่ใช่จักดับแก่บุคคลนั้น ใช่ไหม ?
ในอุปปาทขณะแห่งอรหัตมัคคจิตก็ดี บุคคลเหล่าใดจะได้อรหัต-
มรรคในลำดับแห่งจิตใด ในอุปปาทขณะแห่งจิตนั้นก็ดี บุคคลเหล่าใด
จะได้มรรคที่นอกจากจิตนั้น ในภังคขณะแห่งตัณหาของบุคคลเหล่านั้น
ก็ดี ในขณะที่ตัณหาวิปปยุตตจิตกำลังเกิดก็ดี บุคคลผู้กำลังเข้านิโรธ-
สมาบัติอยู่ก็ดี บุคคลผู้เกิดอยู่ในอสัญญสัตตภูมิเหล่านั้นก็ดี สมุทยสัจจะ
ไม่ใช่กำลังเกิดแก่บุคคลเหล่านั้น แต่มัคคสัจจะจักดับแก่บุคคลเหล่านั้น,
ในภังคขณะแห่งอรหัตมัคคจิตก็ดี พระอรหันต์ทั้งหลายก็ดี ปุถุชน
เหล่าใดจะไม่ได้มรรค ในภังคขณะแห่งตัณหาของบุคคลเหล่านั้นก็ดี
ในขณะที่ตัณหาวิปปยุตตจิตกำลังเกิดก็ดี สมุทยสัจจะไม่ใช่กำลังเกิด
และมัคคสัจจะก็ไม่ใช่จักดับแก่บุคคลเหล่านั้น.
ก็หรือว่า มัคคสัจจะไม่ใช่จักดับแก่บุคคลใด, สมุทยสัจจะก็ไม่
ใช่กำลังเกิดแก่บุคคลนั้น ใช่ไหม ?
ปุถุชนเหล่าใดจะไม่ได้มรรค ในอุปปาทขณะแห่งตัณหาของ
บุคคลเหล่านั้น มัคคสัจจะไม่ใช่จักดับแก่บุคคลเหล่านั้น แต่สมุทย-

สัจจะกำลังเกิดแก่บุคคลเหล่านั้น, ในภังคขณะแห่งอรหัตมัคคจิตก็ดี
พระอรหันต์ทั้งหลายก็ดี ปุถุชนเหล่าใดจะไม่ได้มรรค ในภังคขณะ
แห่งตัณหาของบุคคลเหล่านั้นก็ดี ในขณะที่ตัณหาวิปปยุตตจิตกำลังเกิด
ก็ดี มัคคสัจจะไม่ใช่จักดับ และสมุทยสัจจะก็ไม่ใช่กำลังเกิดแก่บุคคล
เหล่านั้น.
จบ สมุทยสัจจมูละ มัคคสัจจมูลี
สมุทยสัจจมูล จบ
ปุคคลวาระ จบ

โอกาสวาระ

ทุกขสัจจมูล

ทุกขสัจจมูละ ฯ ล ฯ

[1012] ทุกขสัจจะไม่ใช่กำลังเกิด ในภูมิใด, ฯ ล ฯ
ทุกขสัจจมูล จบ
โอกาสวาระ จบ